چند روز قبل از فرا رسیدن تحویل سال نو افرادی با عنوان نوروزخوان در محل به راه می افتادند و با کوبیدن بر تنبک و خواندن اشعار بصورت آواز، عید را به دیگران بشارت می دادند. نوروز خوان به درب خانه ها رفته و نوروز خوانی می کرد و صاحب خانه نیز به سبب این بشارت پول، تخم مرغ،آجیل و... به آنها هدیه می داد.
هر ساله خانواده ها قبل از سال تحویل شخصی را با تفعل بر قرآن کریم انتخاب می کردند تا بعد از تحویل سال اولین شخصی باشد که با هفت سین و آب در دست وارد خانه شود، به اصطلاح به پای آن فرد سال نو برای اهل خانه به ارمغان آورده می شد. در بعضی از خانواده ها مرسوم بود با اعتقاد بر شگون، بره ای زیبا و کوچک در حالی که پیشانی و پشتش را حنا بسته بودند همراه فرد (( سال آور)) به خانه می آوردند. سال آور با ورود به خانه آب را به نشانه روشنایی و امید به آینده روشن در سال جدید به چهارگوش خانه می ریخت.
در قدیم سنتی که در نسن برای تبریک سال نو وجود داشت به این صورت بود که به محض سال تحویل بصورت هماهنگ و دسته جمعی همه افراد محل در ابتدا به خانه روحانی و بزرگان محل می رفتند. در این میهمانی میزبان از قبل تدارک ناهار یا سفره ای برای پذیرایی شامل غذاهایی از قبیل آش کشک، آش شیر،باقالاپخته، نان وسرشیر و... می دید، این دید و بازدید بصورت سلسله مراتب از خانه بزرگان محل شروع شده تا منزل همه اهالی، تا آخر عید به پایان می رسید.
جواد
نظرات